Χαιρετίσματα
Χαιρετίσματα.
Υποφέρω απο θυμό και εκνευρισμό.
θυμώνω και εκνευρίζομαι πλέον πολύ εύκολα καθημερινά με αυτά που βλέπω.
Για παράδειγμα, την κυρά του τρίτου ορόφου η οποία πετάει τα βρόμικα νερά μετά το σφουγγάρισμα του διαμερίσματος της απο το μπαλκόνι, λες και το σπίτι δεν είναι εξοπλισμένο με τουαλέτα, με εμένα να περνάω ακριβώς την στιγμή εκείνη απο κάτω.
Ευτυχώς περπατούσα στο κέντρο του δρόμου γιατί όπως ξέρετε τα πεζοδρόμια σ'αυτή τη χώρα είναι είδος πολυτελείας (εμ, που βρίσκεσαι κυρά μου στην Σουηδία βρίσκεσαι;) είτε είναι τόσο στενά μιας και τοποθέτησαν μια σειρά απο πλακάκια καταχρηστικά, κατ'ευφημισμόν πεζοδρόμιο, με ένα κακόμοιρο δεντράκι ανα δεκαπέντε πλακάκια να καταλαμβάνει την θέση ενός απο αυτά, είτε πρόκειται για πεζοδρόμιο-στάθμευση αυτοκινήτων με την ευτυχισμένη μαμά να σέρνει το καρότσι στον δρόμο παρέα με τα αυτοκίνητα και τους οδηγούς να χειρονομούν και να βρίζουν απο μέσα τους "κοίτα την χαζογκόμενα, μα καλά που το πάει το παιδάκι;"
Εκνευρίζομαι και θυμώνω ακόμα με αυτά που ακούω π.χ. τέσσερις παρά το μεσημέρι, Κυριακή, μόλις έχουν αποχωρήσει οι δυο αστυνομικοί της τροχαίας με τις μηχανές τους αφού έχουν κάνει τις απαραίτητες συστάσεις στην απέναντι για την φασαρία που έκανε υπενθυμίζοντάς της ότι εξακολουθούν να υπάρχουν στην χώρα αυτή ώρες κοινής ησυχίας, να την ακούω να φωνάζει: ΠΟΙΟΣ ΜΑΛΑΚΑΣ ΚΑΛΕΣΕ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ; ΕΧΟΥΜΕ ΓΑΜΟ ΣΗΜΕΡΑ! (!!!)
Και τέλος, θυμώνω κι εκνευρίζομαι με αυτά που λούζομαι οικονομικά και δεν μπορώ να κάνω και τίποτα άμεσα.
Για παράδειγμα, .εξαγγελίες αυξήσεων στα τιμολόγια της ΔΕΗ, μονομερώς αποφάσεις μέσα στο κατακαλόκαιρο με όλους να λείπουν απο την πραγματικότητα λόγω ζέστης ,πλήρωνε κοσμάκη γιατί δεν πετύχαμε τους στόχους των εσόδων το τελευταίο τρίμηνο...
Α! Μήν λαμβάνετε υπ'όψη τα εκατομμύρια ευρώ για τα προστίματα και τις κυρώσεις που μας επιβάλλει η ΕΕ λόγω μη συμμόρφωσης με τις κοινοτικές οδηγίες μιας και τα χρήματα που δώθηκαν για τα απαραίτητα έργα μοιράστηκαν μεταξύ "μας" , κακοπληρωνόμαστε για την δύσκολη δουλειά που κάνουμε του υπουργού και του βουλευτή δηλαδή και είπαμε να πάρουμε μερικά μπόνους προκειμένου να μας δώσουν την απαραίτητη ώθηση να συνεχίσουμε το δύσκολο αυτό έργο.
Επειδή ο γιατρός μου λοιπόν δεν με αντέχει άλλο, μετά απο μια σεβαστή σειρά συνεδριών αποφάνθηκε ότι είμαι ανεπίδεκτη ίασης και αφού εχω φτάσει στα όρια της οικονομικής χρεοκοπίας μου πρότεινε να σταματήσω τις επισκέψεις και να βρω κάποιο τρόπο ανώδυνο οικονομικά να εξωτερικεύω τις αιτίες του θυμού και εκνευρισμού μου.
Ο βασικός λόγος για τον οποίο λοιπον ζήτησα να μου στήσουν το υπάρχον blog είναι να μπορώ να σας εξιστορώ της καθημερινές περιπέτειες μου, γιατί σ'αυτή την χώρα δεν μπορεί κάτι τραγελαφικό θα σου συμβεί άπαξ και πατήσεις το ποδαράκι σου έξω απο την πόρτα του σπιτιού σου, καθώς επίσης να σας εκθέτω και τους προβληματισμούς μου για την κοινωνία στην οποία ζούμε.
Τέλος, ξέρω θα σας φανεί λίγο ντεμοντέ, θέλω να ευχαριστήσω την καλή μου φίλη που μπήκε στον κόπο να μου "στήσει" το blog, την ερασιτέχνη προγραμματίστρια, η οποία ξόδεψε ολόκληρο απόγευμα προσπαθώντας να το στήσει, να το προσαρμόσει και να έρθει σε επαφή μαζί μου διότι εκείνο το απόγευμα έλαμψα δια της απουσίας μου.
(Ούτε στο κινητό δεν μπορούσε να με βρεί γιατί λόγω των αυξήσεων τελών κινητής τηλεφωνίας αποφάσισα να καθυστερήσω την αγορά καινούργιας κάρτας, βλέπετε έχω καρτοκινητό, ελπίζοντας ότι θα σκεφτούν να το κάνουν και άλλοι αυτό προκειμένου να δώσουμε το μήνυμα στον κύριο υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών ότι μπορούμε και χωρίς αυτά ΝΑ ΒΡΕΙ ΑΠΟ ΑΛΛΟΥ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ ΤΑ ΛΕΦΤΑ πχ να πληρώσουν οι κατασκευαστικές τις κυρώσεις που προβλέπουν οι συμβάσεις μεγάλων έργων για τις καθυστερήσεις και τις κακοτεχνίες).
Είχα ξεχάσει ωστόσο και να το ανοίξω παρασυρμένη απο την απόφασή μου αυτή προκειμένου να του δείξω εγω του υπουργού με αποτέλεσμα να την ταλαιπωρήσω λίγο παραπάνω.
Αυτά τα ολίγα, η Μαρία Πενταγιώτισσα σας χαιρετά και ΜΗΝ ξεχνάτε οτι παρότι ζούμε σε πόλη εξακολουθούμε να συμπεριφερόμαστε ωσάν να ζούμε στο χωριό με τον διπλανό μας να κατοικεί κανα δυο στρέμματα παραπέρα.
Υποφέρω απο θυμό και εκνευρισμό.
θυμώνω και εκνευρίζομαι πλέον πολύ εύκολα καθημερινά με αυτά που βλέπω.
Για παράδειγμα, την κυρά του τρίτου ορόφου η οποία πετάει τα βρόμικα νερά μετά το σφουγγάρισμα του διαμερίσματος της απο το μπαλκόνι, λες και το σπίτι δεν είναι εξοπλισμένο με τουαλέτα, με εμένα να περνάω ακριβώς την στιγμή εκείνη απο κάτω.
Ευτυχώς περπατούσα στο κέντρο του δρόμου γιατί όπως ξέρετε τα πεζοδρόμια σ'αυτή τη χώρα είναι είδος πολυτελείας (εμ, που βρίσκεσαι κυρά μου στην Σουηδία βρίσκεσαι;) είτε είναι τόσο στενά μιας και τοποθέτησαν μια σειρά απο πλακάκια καταχρηστικά, κατ'ευφημισμόν πεζοδρόμιο, με ένα κακόμοιρο δεντράκι ανα δεκαπέντε πλακάκια να καταλαμβάνει την θέση ενός απο αυτά, είτε πρόκειται για πεζοδρόμιο-στάθμευση αυτοκινήτων με την ευτυχισμένη μαμά να σέρνει το καρότσι στον δρόμο παρέα με τα αυτοκίνητα και τους οδηγούς να χειρονομούν και να βρίζουν απο μέσα τους "κοίτα την χαζογκόμενα, μα καλά που το πάει το παιδάκι;"
Εκνευρίζομαι και θυμώνω ακόμα με αυτά που ακούω π.χ. τέσσερις παρά το μεσημέρι, Κυριακή, μόλις έχουν αποχωρήσει οι δυο αστυνομικοί της τροχαίας με τις μηχανές τους αφού έχουν κάνει τις απαραίτητες συστάσεις στην απέναντι για την φασαρία που έκανε υπενθυμίζοντάς της ότι εξακολουθούν να υπάρχουν στην χώρα αυτή ώρες κοινής ησυχίας, να την ακούω να φωνάζει: ΠΟΙΟΣ ΜΑΛΑΚΑΣ ΚΑΛΕΣΕ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ; ΕΧΟΥΜΕ ΓΑΜΟ ΣΗΜΕΡΑ! (!!!)
Και τέλος, θυμώνω κι εκνευρίζομαι με αυτά που λούζομαι οικονομικά και δεν μπορώ να κάνω και τίποτα άμεσα.
Για παράδειγμα, .εξαγγελίες αυξήσεων στα τιμολόγια της ΔΕΗ, μονομερώς αποφάσεις μέσα στο κατακαλόκαιρο με όλους να λείπουν απο την πραγματικότητα λόγω ζέστης ,πλήρωνε κοσμάκη γιατί δεν πετύχαμε τους στόχους των εσόδων το τελευταίο τρίμηνο...
Α! Μήν λαμβάνετε υπ'όψη τα εκατομμύρια ευρώ για τα προστίματα και τις κυρώσεις που μας επιβάλλει η ΕΕ λόγω μη συμμόρφωσης με τις κοινοτικές οδηγίες μιας και τα χρήματα που δώθηκαν για τα απαραίτητα έργα μοιράστηκαν μεταξύ "μας" , κακοπληρωνόμαστε για την δύσκολη δουλειά που κάνουμε του υπουργού και του βουλευτή δηλαδή και είπαμε να πάρουμε μερικά μπόνους προκειμένου να μας δώσουν την απαραίτητη ώθηση να συνεχίσουμε το δύσκολο αυτό έργο.
Επειδή ο γιατρός μου λοιπόν δεν με αντέχει άλλο, μετά απο μια σεβαστή σειρά συνεδριών αποφάνθηκε ότι είμαι ανεπίδεκτη ίασης και αφού εχω φτάσει στα όρια της οικονομικής χρεοκοπίας μου πρότεινε να σταματήσω τις επισκέψεις και να βρω κάποιο τρόπο ανώδυνο οικονομικά να εξωτερικεύω τις αιτίες του θυμού και εκνευρισμού μου.
Ο βασικός λόγος για τον οποίο λοιπον ζήτησα να μου στήσουν το υπάρχον blog είναι να μπορώ να σας εξιστορώ της καθημερινές περιπέτειες μου, γιατί σ'αυτή την χώρα δεν μπορεί κάτι τραγελαφικό θα σου συμβεί άπαξ και πατήσεις το ποδαράκι σου έξω απο την πόρτα του σπιτιού σου, καθώς επίσης να σας εκθέτω και τους προβληματισμούς μου για την κοινωνία στην οποία ζούμε.
Τέλος, ξέρω θα σας φανεί λίγο ντεμοντέ, θέλω να ευχαριστήσω την καλή μου φίλη που μπήκε στον κόπο να μου "στήσει" το blog, την ερασιτέχνη προγραμματίστρια, η οποία ξόδεψε ολόκληρο απόγευμα προσπαθώντας να το στήσει, να το προσαρμόσει και να έρθει σε επαφή μαζί μου διότι εκείνο το απόγευμα έλαμψα δια της απουσίας μου.
(Ούτε στο κινητό δεν μπορούσε να με βρεί γιατί λόγω των αυξήσεων τελών κινητής τηλεφωνίας αποφάσισα να καθυστερήσω την αγορά καινούργιας κάρτας, βλέπετε έχω καρτοκινητό, ελπίζοντας ότι θα σκεφτούν να το κάνουν και άλλοι αυτό προκειμένου να δώσουμε το μήνυμα στον κύριο υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών ότι μπορούμε και χωρίς αυτά ΝΑ ΒΡΕΙ ΑΠΟ ΑΛΛΟΥ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ ΤΑ ΛΕΦΤΑ πχ να πληρώσουν οι κατασκευαστικές τις κυρώσεις που προβλέπουν οι συμβάσεις μεγάλων έργων για τις καθυστερήσεις και τις κακοτεχνίες).
Είχα ξεχάσει ωστόσο και να το ανοίξω παρασυρμένη απο την απόφασή μου αυτή προκειμένου να του δείξω εγω του υπουργού με αποτέλεσμα να την ταλαιπωρήσω λίγο παραπάνω.
Αυτά τα ολίγα, η Μαρία Πενταγιώτισσα σας χαιρετά και ΜΗΝ ξεχνάτε οτι παρότι ζούμε σε πόλη εξακολουθούμε να συμπεριφερόμαστε ωσάν να ζούμε στο χωριό με τον διπλανό μας να κατοικεί κανα δυο στρέμματα παραπέρα.
